Ο άγνωστος λευκός χρυσός στην κουζίνα μας

Είχα μία κουβέντα πρόσφατα για το αλάτι. Το αποκάλεσαν ως λευκό χρυσό. Απόρησα. Μετά έμαθα και τα εξής
"...ξέχασαν ότι το 1893 μετά την πτώχευση της Ελλάδας επί Τρικούπη για να αποπληρωθούν τα δάνεια της χώρας στους ξένους δανειστές εκχωρήθηκε φόρος από το μονοπώλιο αλατιού. Το χρέος εξοφλήθηκε μετά από 92 χρόνια μόλις το 1985. Ξέχασαν, ότι κάποτε το χρησιμοποιούσαν σαν νόμισμα και ότι έκαναν τις αγορές και τις πωλήσεις με κομμάτια αλατιού. Ένας ανεξάντλητος θησαυρός με 14.000 εφαρμογές δεν έχει θέση στους σχεδιασμούς της μικρής  τοπικής κοινωνίας μας".

Λίγα λόγια είναι γνωστά για το οικείο σε εμάς μας αλάτι και την άγνωστη αξία του. Με αλάτι πληρώνονταν οι Ρωμαίοι στρατιώτες. Η λέξη Salary, προήλθε από το salt ιστορικά:

Roman soldiers were paid partly in salt, their salarium, today’s “salary.” Medieval Europe was forever changed when fishermen were able to salt the cod caught off North America’s Grand Banks, preserving them for sale in Europe.


Αλάτι.

Η Ιστορία  του
Σε μερικές περιοχές, το χρησιμοποιούσαν σαν νόμισμα. Έτσι, οι πλούσιοι πουλούσαν δούλους σε αντάλλαγμα με αλάτι. Σε μερικές χώρες της οι κάτοικοι έκαναν τις αγορές και τις πωλήσεις με κομμάτια αλατιού. Άλλοι λαοί είχαν έλθει σε πόλεμο μεταξύ τους για να κατακτήσουν εδάφη με αλατούχες πηγές. Στην αρχή οι άνθρωποι έπαιρναν το αλάτι από τη θάλασσα, στις αλυκές, με την εξάτμιση του νερού. Στη Γαλλία και στη Γερμανία βρέθηκαν ύστερα από ανασκαφές, αρχαίες συσκευές με τις οποίες απομόνωναν το αλάτι. Επίσης ήταν γνωστό το ορυκτό αλάτι (στερεό). Σπουδαία ορυχεία υπήρχαν στη Λιβύη, στην Αραβία, στην Ισπανία και στη Βοημία

Το αλάτι διαχρονικά ήταν μέσο διπλωματίας και άσκησης πίεσης.


Οι Αλυκές στην Ελλάδα (υπάρχει και η εταιρεία Ελληνικές Αλυκές)
Στην Ελλάδα τη δεκαετία του 1840 λειτουργούσαν 8 αλυκές[1], ενώ στις αρχές του 20ου αιώνα υπήρχαν 16 και στα χρόνια του Μεσοπολέμου 25. Από το 1996 λειτουργούν οκτώ οι οποίες ανήκουν στην εταιρεία Ελληνικές Αλυκές ΑΕ, με δυναμικότητα 260.000 ΜΤ, με την μισή δυναμικότητα (130.000 ΜΤ) να προέρχεται από τις αλυκές Μεσολογγίου.


Δε ξέρω ποια η εξαγωγική δραστηριότητα της εταιρείας και θα ήθελα να μάθω.
 
Η εμπορική δύναμη του αλατιού σε ένα άρθρο από το Focus
Η Βενετία κυριάρχησε στο εμπόριο του αλατιού στη Μεσόγειο μέχρι το 16ο αιώνα λόγω των αλυκών της λιμνοθάλασσας. Το 932 οι Βενετοί άρχισαν να καταστρέφουν τις αλυκές των ανταγωνιστών τους. Από το 12ο αιώνα εγκατέλειψαν τις αλυκές τους στην Κιότζα, γιατί τους συνέφερε να αγοράζουν αλάτι και να το μεταφέρουν με τα πλοία τους από την Κύπρο, την Κρήτη, την Ίμπιζα  και την Αλεξάνδρεια. 


Το 1902 λειτουργούσαν 16 αλυκές τα έσοδα των οποίων χρησιμοποιούνταν για την αποπληρωμή εθνικών χρεών. Στη διάρκεια του Μεσοπολέμου λειτουργούσαν 25 αλυκές, από τις οποίες το 1996 λειτουργούσαν μόνο οχτώ: δύο στο Μεσολόγγι, δύο στη Λέσβο και από μία στο Κίτρος Ημαθίας, στη Θεσσαλονίκη, στη Μέση Κομοτηνής και στη Νέα Κεσσάνη Ξάνθης, με συνολική ετήσια παραγωγή 120.000-200.000 τόνους. 
 
 Το ελληνικό αλάτι το 2010 
Η τελευταία χρήση που θυμάμαι προσωπικά (πλην της μαγειρικής) ήταν όταν ρίχναμε για να φύγει ο πάγος στο στρατό. 
Σήμερα ο Τρικαλινός πήρε το αλάτι και το έβαλε σε μία μπιζουτιέρα. Και έγινε gourmet προιόν...  Η τιμή του σίγουρα αρκετά παραπάνω από ότι έχουμε συνηθίσει...
Το Fleur de Sel είναι το πιο καθαρό από όλα τα επιτραπέζια αλάτια και θεωρείται ως θαλασσινό αλάτι εξαιρετικής ποιότητας.
Το Trikalinos Fleur de sel συλλέγεται με παραδοσιακές μεθόδους από τη Λιμνοθάλασσα Μεσολογγίου στην Ελλάδα. Είναι 99,5 % φυσικό αλάτι και δεν έχει υποστεί καμία μεταποίηση. Είναι φρέσκο, λαμπερό, λευκό αλάτι το οποίο διατηρεί πάντα τη φυσική του υγρασία. 

 Εξάγετε γιατί χανόμαστε...

Σχόλια